Left & Right

دویدن باعث میشه باور کنم برای همیشه یه بازنده نخواهم موند.
چقدر دلم یه پارتنر برای دویدن می‌خواد. که بتونم اراده و اشتیاقم رو باهاش تقسیم کنم.. اطلاعات رد و بدل کنم، سوالاتم رو بپرسم، مشورت بکنم و غیره.
احیاناً اینجا کسی هست که اهل دویدن باشه یا بخواد دویدن رو شروع کنه و نیاز به یک فرد پایه و گاهاً انرژی دهنده داشته باشه؟ (وی قابلیت جوگیر کردن بقیه را داشت :D)

 

Left & Right - Seventeen
می‌خونن چپ و راست.. مضمون آهنگ چیز دیگه‌ایه، ولی من با هر بار شنیدنش چیزهایی که باید به راست و چپم بگیرم رو واسه خودم لیست می‌کنم:

به راست و چپم که در تنهاترین حالت ممکن به سر می‌برم و احساس یک کاکتوس رها شده در بیابان رو دارم.
به راست و چپم که در طول روز بیش‌تر از 5 بار حسی بهم دست میده انگار که دیگه نمی‌تونم تحمل کنم و هر لحظه ممکنه قلبم سینه رو بشکافه و فرار کنه!
به راست و چپم که حتی قبل از اینکه خودم رو بشناسم جزء تیم بازنده‌ها بودم.
به راست و چپم که اعصاب ِ دستگاه گوارشم اون قدر ضعیف شده که با کوچکترین ناراحتی قاطی می‌کنه و صداش در میاد. درستش می کنم.
به راست و چپم که قبل از 30 سالگی احساس یه لکنته‌ی اوراقی رو دارم! این رو هم می‌تونم درست کنم.
به راست و چپم که سال‌های اخیر رو در توهم به سر می‌بردم. بقیه برای توهم زدن نیاز به جنس دارن؛ من نزده بالا بودم.
به راست و چپم که معیار و میزان محبتم فقط خدا نبود و وسط رفاقت کم آوردم.
به راست و چپم که گاهاً حکمت خدا این‌قدر برام تاریکه که حس تنفر بهم دست میده و فکر می‌کنم از بنده‌هاش بهش پناه می‌بریم ولی از خودش به کی و کجا پناه ببریم؟!
و صدها مسئله‌ی دیگه که در این برهه باید به راست و چپم بگیرم بلکه بتونم از پس غول این مرحله بر بیام و زنده بمونم. دیگه جون اضافه ندارم! واسه همین امروز زندگی رو تعطیل کردم و فقط رقصیدم. برای دهن‌کجی به جبرها و دردها، شاید هم در آغوش گرفتنشون، نمی‌دونم.. جایی خوندم در برهه‌ای اگر مشکلی دارید که قدتون به حل کردنش نمی‌رسه، اگر بتونید مشکلتون رو نادیده بگیرید و به زندگی ادامه بدید، بعد از مدتی اون مشکل یا حل شده یا از یاد رفته یا کمرنگ و قابل تحمل شده. خدایا کمکم کن.. بتونم کمرم رو خم کنم و زیر بار ِ این زخم‌های هفتصد ساله شکسته نشم. فهمیدم که اشتباه می‌کردم.. می‌خواستم اثرشون رو پاک کنم جوری که انگار هیچ وقت وجود نداشتن.. اما نمی‌شه، چون همین‌ها هستن که هویت من رو به عنوان یک انسان در دنیا می‌سازن و اعتبار میدن.. پس کمکم کن مغلوبشون نشم، بتونم بذارمشون یک گوشه از ذهن و دلم و در مواقع لزوم ازشون استفاده کنم.