*Amaan

شنیده بودم بعضی‌ها در رابطه با سریال فرندز می‌گفتند که ای کاش می‌توانستند سریال را دوباره و چند باره ببینند، این حس در من برای فیلم "Kal Ho Na Ho " وجود دارد، ای کاش ندیده بودمش و می‌توانستم در این شرایط از نو فیلم را بدون هیچ پیش فرضی ببینم. اما به گمانم به جای هر دفعه که در نقش اَمان فرو می‌روم این بار باید نقش نِنا را بازی کنم.

 

*از این فاصله چقدر دور و غیر ممکن به نظر می رسی، ای کاش زودتر از انتظار ممکن شوی، خیلی زودتر..

 

بِبُر به نام خداوندت!*

 

 

_  تجربه‌ی تاریخ ثابت کرده، صاحبخانه‌ی دنیا شیفته‌ی اسطوره سازی است. مدرکی برای اثبات حرفم ندارم اما معتقدم آن قسمتی که خداوند می‌گوید از روحش در انسان دمیده، دقیقاً نقطه‌ای است که می‌تواند تک تک انسانها را به سمت اسطوره شدن پیش ببرد. یعنی تمام آدمهای روی زمین؛ فارق از طبقه‌ای که در آن به دنیا آمده باشند یا زندگی می‌کنند. صرفاً «وجود» انسان استعداد اسطوره شدن را دارد. منتها به شرطها و شروطها، هرکس در جایگاه خاص ِ خودش، مثل جریان عید قربان که پدر در جایگاه قربانی کننده بود و پسر قربانی شونده یا مثلاً داستان رستم و سهراب. باید نقشی که برای آن به زمین آمده‌ایم را با طیب خاطر بپذیریم اگر نه؛ معامله فسخ است!

*عنوان نوشت: آهنگی از محسن چاووشی.

پ.ن. سلام.
 

Main Musafir Banoon*

I'll become a traveler*
if the way be yours
i wish that my destination
be related to you
[کلیک]

 

*عکس هفته :))

Jagga Jasoos , 2017

 

Beech Beech Mein*

حال دادم به خودم و موقع درس خوندن عود ِ قهوه روشن کردم، کمی که گذشت کم کم قلم رو زمین گذاشتم و کاملاً محو شدم. چه طور می‌تونه اینطور با ایثار بسوزه برای اینکه بوی خوشی در فضا پخش کنه. بالاتر و مهم‌تر از اون؛ سوختنش باعث رهایی ذراتیه که درونش حبس شده بودن! با نگاه رد ِ دودش که آزادانه پیچ و تاب می‌خورد و با سرعت به سمت بالا می‌رقصید رو دنبال می‌کردم و در این فکر بودم که این ذرات وقتی در کنار هم آزاد می‌شن عجب بی‌نظمی ِ با نظم ِ بی‌نظیری دارن. هر قسمت از نوار  ِ دود در شکل خاص خودش چارچوب و بعضاً قرینه داره و وقتی بالاتر می‌ره فاصله‌‌شون از هم بیشتر می‌شه و آماده می‌شن برای جدا شدن از هم و رهایی ِ انفرادی. نمی‌تونی ازش چشم برداری چون اگر پلک بزنی دیدن قسمتی از نوار دود رو از دست می‌دی و همچنین نمی‌تونی حرکت و شکل ِ بعدی که این ذرات موقع آزاد شدن به خود می‌گیرن رو حدس بزنی! یعنی ساختار ِ قسمتی از یک عود ساده چه طور می‌تونه این طور خلاقانه باشه؟! مجذوب شدم..

.

.

.

تا صبح می‌تونم به این حرکت خیره بشم و فلسفه ببافم. عود تمام شد و چشمام سنگین شدن درحالیکه درسی که به بهانه‌ش عود روشن کرده بودم هنوز تمام نشده! :|

 

*عنوان نوشت: این مرد 51 ساله خجالت نمی‌کشه ادای جوانان نوپا رو در میاره؟ جان جان! :))
 

Jab Harry Met Sejal

 

خدا را یک نفس بنشین؛ گره بُگشا ز پیشانی

فیلم Fashion ، نقش اصلی داستان دختری هست که می خواد سوپر مدل بشه تلاش می کنه و به هدفش می رسه، بعد از قله ی موفقیت با کلّه می خوره زمین، حالا یه شیرزن می خواد از بین این زخم ها یا علی بگه و بلند شه، وقتی می خواد از نو شروع کنه اما نمی تونه؛ دوستش دستش رو میگیره و می گه: «اگر می خوای توی این راه بمونی باید قوی باشی.» آدم های ضعیف که یه جا وسط راه می ایستن یا برمی گردن محکوم هستن به فراموشی. در کسری از ثانیه محو می شن انگار که هیچوقت در این راه نبودن. این بهاییه که برای ضعفشون باید بپردازن.

 

فصل اول ِ انیمه ی Psycho Pass [با تشکر از معرفیش] یه جا می خونه "بهای سرنوشت رو بپرداز و بذار با هم باشیم" از اون موقع دارم فکر می کنم که بهای سرنوشت چی می تونه باشه؟ ما افرادی هستیم که دنیا فکر می کنه باید باشیم، اما خب بعضی وقت ها هم نیستم! یکی نیست بگه به درک که نیستیم!! [دیالوگ فیلم Mother's day با کمی دخل و تصرف] نمی خواستم این پست رو پابلیش کنم، این پاراگراف تسلیمم کرد. :D

 

 

یه سلامی هم بکنیم به اونی که از خشت خشت زندگی، آبرو و زحمتی که 56 سال کشیده بود دست کشید، خودش رو دار زد و نشون داد هنوز تفکرات هیچکاک گونه زنده ست! جون ِ خودته، زندگی و آبروی ِ خودته، خانواده ی خودته درست، ولی یکی نیست بگه مرد حسابی به خراب کردن زندگی اطرافیانت فکر نکردی هیچ، لااقل به کسی که قرار بود پیدات کنه فکر می کردی... زندگی دوتا جوون 23-22 ساله ای که اون روز صبح پدرشون رو در اون وضعیت پیدا کردن تا آخر عمر شکل ِ دیگه ای گرفت.. عجالتاً این حرکت می تونه برای من ِ نوعی که یک لحظه فکر خودکشی به سرم می زنه الهام بخش باشه چنانکه با دار زدن خودم در حیاط خونه در یه شهرستان کوچیک بتونم به عنوان عامل یک حماسه ی تاریک تا سالها در ذهن مردم بمونم. [مرتبط با پاراگراف پایینی]

 

یکی از ایدئولوژی های مادر خانومی در زندگی اینه " آدم باید برای وقت هایی که به پوچی می رسه منبع قوت قلبی داشته باشه"
همیشه خوب و سالم بودن در زندگی از هر نظر؛ روانی، خانوادگی، اجتماعی،شغلی و ... کافی نیست. در جایی و موقعیتی بلاخره همه ی چیزهایی که قبلاً عامل محرک و انرژی برای فرد بودن بی اثر می شن، اون وقت احساس پوچی به سراغش میاد. اینجاست که پای خدا، معنویت، دین و مذهب و از این اقلام جنس ها وسط میاد! و به نسبت شخصیتش می تونه دستاویزی پیدا کنه و بهش بیآویزه!

پ.ن. عنوان ربط ِ چندانی به محتوای پست نداره اما شاعر در این راستا خوب حرفی می زنه:
این باد ِ رها شده به همه جا می وزه، قلب من هم مثل این باد رها شده، شکوفا شده، رها شده م..
و در جواب می شنوه:
بیا خودمون رو رها کنیم و چیزی که باد میگه رو قبول کنیم. همین.

 

 

 

Dear Zindagi*

کائنات و نظام هستی رو می‌شه جزء لجوج‌ترین عناصر عالم دسته‌بندی کرد! وقتی یکی می‌زنه اگر در جواب یکی بزنی دفعه‌ی بعد چهارتا می‌زنه. ایدفعه اگر خیلی مروّت به خرج بدی و در جواب این چهارتا دو تا بزنی نامردی نمی‌کنه و شش تا می‌زنه!! 

این مسئله جبر ِ ما انسان‌هاست. هر ثانیه در مواجهه با عناصر لجام گسیخته‌ای هستیم که در عین ِ منظم بودن بی‌نظمه و در عین حساب و کتاب داشتن بی‌حساب و کتاب. در کتاب " تسلی‌بخشی‌های فلسفه / آلن دوباتن" [یادم باشه درموردش بنویسم.] به نظر لوسیوس سنکا: [فیلسوف رومی که امپراتور وقت رو از 15 سالگی پرورش می‌ده و سال‌ها بعد از طرف همون فرد یک روز دستور می‌رسه که سنکا بی‌درنگ باید خودکشی کنه و ایشان با روحیه‌ای آرام و لبی خندان در مقابل چشم خانواده خودکشی می‌کنه!] "اوج حمکت آن است که یاد بگیریم سرسختی و لجاجت جهان را با واکنش‌هایی مثل فوران خشم، احساس بدبختی، اضطراب، ترشرویی، خود برحق‌بینی و بدگمانی، بدتر نسازیم."

در راستای این حرف، ما انسان‌های مجبور مختاری هستیم. یعنی درحالیکه مجبوریم [مورد جبر قرار گرفته] اختیار داریم. یه ایدئولوژی در این مورد هست که می‌گه اگر جبرمون از به این دنیا اومدن با سر و شکل خاص و قرار گرفتن در زندگی ِ ناخواسته و شرایط متفاوت رو بپذیریم اون موقع تازه مختار می‌شیم که حالا چه طور ازشون استفاده کنیم. یعنی اگر می‌خوای مختار باشی اول باید تابع باشی. تابع ِ چیزی که هستی و بهت داده شده. بعد از رد کردن این مرحله که خیلی هم ساده نیست[!] بهت می‌گن حالا بیا این اختیار مال تو هر کار می‌خوای بکن! [:D]

*

love you Zindagi
love you Zindagi
love you Zindagi
love Me Zindagi

مواجهه با زندگی همچین قاعده‌ای داره، اول باید سه باز بگی زندگی دوستت دارم، بعد بگی حالا تو هم دوستم داشته باش! اول هندونه بذاری زیر بغلش بعد خواسته‌ت رو مطرح کنی که نتونه رد کنه!

 

فیلم جدید عشق‌جان [:D]، یک ماه دیگه اکران می‌شه.
 

 

با اینا تابستونو سر بکنید.

بقول اون آهنگ ِ قدیمی : تابستونه فصل شادی ُ خنده. آذوقه‌های تابستونی هم می‌تونن مثل خودش گرم و شورانگیز باشن.

کتاب

پروژه شادی / گریچن رابین

گریچن تصمیم می‌گیره به صورت آگاهانه برای افزایش میزان شادی در زندگی تلاش کنه. بعد می‌فهمه شاد بودن، میزان رضایتمندی و کیفیت زندگی تاثیرات مستقیمی بر هم دارن پس سعی در بالا بردن کیفیت زندگی در کوچکترین مسائل داره. جزء به جزء مسائل رو بررسی می‌کنه و دنبال راه حل می‌گرده. البته عقیده داره این یک پروژه‌ی شخصی بر اساس موقعیت زندگی ِ خودش هست و هر فرد می‌تونه برای خودش یک پروژه‌ی شادی ِ منحصر به فرد داشته باشه که این کتاب می‌تونه راهنمای ِ خوبی باشه.

این کتاب رو می‌شه به دو روش خوند. یک دور سریع و بعد قسمت‌های مورد نظر رو دوباره خوانی کرد و به کار برد یا آروم آروم با نویسنده جلو رفت. من راه دوم رو انتخاب کردم که بتونم روش‌هایی که می‌تونم رو عملی کنم. و نتیحه‌ی خوبی گرفتم. خوندن این کتاب مثل اسمش واقعاً شادی و انگیزه بهمراه داشت.
+ وقتی این کتاب رو می‌خوندم با خودم فکر می‌کردم من هم اگر بتونم کتابی بنویسم، احتمالاً در این شکل و شمایل خواهد بود.

فیلم

1. رسوایی 2. قاعدتاً این فیلم نمی‌تونه پیشنهاد خوبی برای دیدن باشه. فقط می‌خواستم از فرصت استفاده کنم و بگم نقدهایی که از این فیلم شده که بعضی‌ها به جا و درست و بعضی‌ها جبهه‌گیرانه نسبت به شخص ِ کارگردان هست و با اینکه این فیلم در موضع ِ تمسخر قرار گرفته، ایده‌ی خام و پشت ِ ساخت فیلم درمورد جایگاه‌ها و رفتارهای اجتماعی که دچارش هستیم درست و بسیار قابل احترام هست.
 

2. Zindagi Na Milegi Dobara

توی بالیوود فیلم‌هایی هستن که غیر هندی‌بین‌ها رو هم جذب می‌کنن. این فیلم می‌تونه جزء این دسته باشه. سه مرد کاراکتر اصلی داستان هستن اما کارگردان فیلم یک خانوم هست. با این وجود اصلاً نمیشه گفت فضای مردونه‌ای داره. پُر از ظرافت‌های قشنگه و علاوه بر تصویر جذابی که ارائه می‌ده حرف‌های قشنگی هم برای گفتن داره که در نهایت حال ِ دل ِ آدم رو خوب می‌کنه.

یکی از پیام‌های داستان می‌تونه این باشه که: وقتی رویاهای اصلی و رضایت از خود و زندگی خودش رو نشون می‌ده که در مرحله‌ی قبل ترس‌هامون رو کنار زده باشیم. بیشتر از سه چهارم فیلم در اسپانیا فیلمبرداری شده. مثل این آهنگ که درمورد فستیوال توماتینا در این کشور هست.

سریال

Hyde, Jekyll, Me

کره‌ای‌ها استاد استفاده از سوژه‌های شاخ و پایین آوردن اونها در حدّ ِ پایین‌تر از سطح ِ درک ِ مخاطب هستن! :)) که جنبه‌ی منفی و مثبت رو با هم داره. جوری که با خودت میگی یعنی این سریال واقعا درمورد یکی از یافته‌های علمی هست؟ این سریال در مورد بیماری ِ روانی اختلال چند شخصیتی هست. و داستان حول و محور زندگی و روابط این فرد می‌گرده. اگر به مسائل روان‌شناسی علاقه دارید دیدنش توصیه می‌شه ولی اگر کره‌ای بین نیستید نه  چون ممکنه نتونید با نحوه‌ی ارائه‌شون ارتباط برقرار کنید. یه کره‌ای‌بین می‌تونه کش‌دادن‌ها و بعضاً الکی شاخ‌بازی‌های مخصوص ِ کره‌ای‌ها رو تحمل کنه! :D البته جا داره تقدیر کنیم از بازیگر ِ نقش ِ بیمار ِ مذکور.

موسیقی

Wild and young - B.A.P

Feel so good - B.A.P

[MV][اجرا]

یکم جلف و بچه‌گانه هستن، ولی وقتی با گوش دادنش خود به خود سرم و بقیه‌ی اعضا تکون می‌خورن و با خواننده تکرار می‌کنم مــــا جــــــــــــــوان هستیم، احساس ِ شادمانی و حتی آزادی ِ خودساخته می‌کنم!

مهارت

نفس عمیـــــق. 5 الی 7 تا نفس عمیق بعد از بیدار شدن رو به روی پنجره، برای ساختن ِ روز ِ در پیش ِ رو فوق العاده ست.

 

پ.ن. مرسی از بانی ِ این بازی ِ هیجان انگیز. و مرسی از جیرجیرک جان که ما رو دعوت کردن.

+ مهشید، فرزانه، سپیده، بیاین بازی کنیم.
 

چشم ِ فروبسته اگر وا کنی / در تو بُـود هرچه تمنّـا کنی

 

از ره غفلت به گدایی رسی
گر به خود آیی به خدایی رسی

 

*دو بیت از : رهی معیری

*عکس از : فیلم ِ بزرگراه
 

فلسفه‌ی زندگی من، روی شونه‌های من

نمی‌دونم چرا چنین خواسته‌های سرکشی دارم
فلسفه‌ی زندگی من، روی شونه‌های منه
دارم راهی رو می‌رم که جاده من رو با خودش می‌بره
 

Yeh Jawani Hai Deewani , 2013
تریلر

 

چی میشه وقتی دو عنصر متضاد؛ مثل عقل و عشق (بخونید عقل و دل) عاشق هم بشن؟ چی اینها رو بهم پیوند میده؟ کمالگرایی. (خیلی فکر کردم که به جواب رسیدم، ساده ازش نگذرید.)
هر کدوم از اینها پدال گاز ِ جداگانه‌ای دارن اما می‌تونن برای هم در موقع لزوم کلاج و ترمز باشن و در مواقع حساس درصد خسارات وارده رو به حداقل برسونن.
ما می‌تونیم به عنوان ِ صاحب و دارنده‌ی اینها روشون کار کنیم، بذاریم به سر و کله‌ی هم بزنن تا بلاخره با هم به یه برایند مطلوب برسن. به جای اینکه انرژی زیادی از ما رو صرف انکار یا پیشی گرفتن از هم کنن به گفت‌وگو بشینن و همدیگه رو به رسمیت بشمارن تا کم کم یاد بگیرن به جای کوبیدن هم برای هم احترام قائل باشن. در نهایت یاد بگیرن؛ در موقعیت‌های مختلف پشت هم باشن نه در مقابل هم. این چیزیه که ما برای رسیدن به اهدافمون در زندگی نیاز داریم و بهش رشد کردن میگن.

 

+ مسافرت به پایان رسید و برگشتیم خونه. ماموریتی که قرار بود به "عید ِ فیلمی" نام‌گزاری بشه شروع شد. خب من دوست داشتم با فیلمی این ماموریت رو شروع کنم که در دسته‌ی "بسیار دوست داشتنی هام" قرار داره. مثل همین فیلم. برای بار دوم کامل دیدمش. کارگردانی فیلم رو بسیار قابل احترام می‌دونم. با اینکه کار دوم کارگردانش هست؛ خیلی خوب از پسش بر اومده، انرژی و جوانی داخلش موج می‌زنه. علاوه بر اینها فیلمنامه و داستان هم از خود ِ آیان موکرجی ِ جوان هست. بیشتر از خود ِ فیلم شخصیت‌هاش رو دوست دارم و در ذهنم جاودانه شدن. چون یک نِنای خجالتی و محافظه‌کار در عین حال عاقل و یک بانی ِ ماجراجو با یه جور گستاخی ِ دلنشین که کاملاً در لحظه زندگی می‌کنه و حاضره برای رسیدن به آرزو هاش خیلی چیزها و حتی افراد رو پشت سر بذاره، در من زندگی می‌کنن و امیدوارم این‌دو عاشق هم بشن!

 

انتخاب مرگ برای گریز از مرگ! زنده باد زندگی!

دریافت

Jeene ke liyeh bas ek hi wajah kaafi hoti hai
یک دلیل برای ادامه به زندگی کافیست

 

با این فیلم در ارتباط بودم چون برای تقویت زبان تیکه‌هایی‌ش رو ضبط کرده بودم و مدام گوش می‌دادم. بعد فهمیدم با دیالوگ‌ها و موسیقی ِ متنش و بامزه بازی‌هاش خوب ارتباط برقرار می‌کنم.
موضوع جالبه، دو نفر که تصمیم می‌گیرن با هم خودکشی کنن! اما بعد می‌فهمن زندگی چقدر ارزشمنده. البته برداشت من این بوده‌ها، خود فیلم آبکی‌تر از این حرف‌هاست. فقط از سوژه لذت ببرید اگر هندی بین نیستید سمت ِ این فیلم نرید. [:D]

+ دیالوگ برگزیده در رتبه‌ی دوم: " من و تو تصمیم گرفتیم با هم خودکشی کنیم و خیلی خوش گذشت، ببین اگر تصمیم می‌گرفتیم با هم زندگی کنیم چی می‌شد!"

 

نکته : میشه نتیجه گرفت؛ پیدا کردن اون یک دلیل در مقاطع مختلف برای زندگی در حکم نشون دادن همون میدل فینگره به روزگار!

 

پ.ن. نوشیدنی ِ در عکس؛ آب‌سیب هستن.
باید با طبیعت ِ بدن بازی کرد! مثل وقتی‌که دارو می‌خوریم و تلخیش رو تحمل می‌کنیم. وقتی می‌فهمی خوردن چیزی برای سلامتیت چقدر خوبه، مهم نیست دوست نداشته باشی؛ می‌خوریش. بعد از مدتی حتی ممکنه علاقه‌ی شدیدی هم این وسط بوجود بیاد! قضیه مثل ایجاد علاقه بعد از ازدواج می‌مونه. [:D]