چالش خودشناسی، روز دوم: من فقیر و تو غنی
یکی از مشکلاتی که دارم با درد و دل کردنه. نمیدونم چرا. انگار که موضوع رو حیف میکنم و نمیتونم عمق درد رو به طرف مقابل برسونم. در مقابل واکنشها هم جالبه. مثلا:
_یه دسته افراد هستن، اول چراغ سبز نشون میدن که از مشکلت باهاشون صحبت کنی، اما بعد که فهمیدن تو میشی جن و اونها بسمالله! انگار قراره از این به بعد وبال گردنشون بشی.
_یه سری دیگه سیستم کمک رسانیشون این شکلیه: با نیت خیر میاندازنت داخل چاهی که وضعیتت رو از قبل هم بدتر میکنه و تا بتونی از اون چاه بیای بیرون موهات سفید شده.
_دستهی بعدی تو سر مال میزنن، انگار هرچی درد و رنج از اول زندگیت تا حالا کشیدی بیهوده و هیچ بوده. جوریکه که بعدش با خودت میگی چه غلطی کردم سفرهی دلمو براش باز کردما!
_دستهی بعدی، همدردهای پلاستیکی هستن، جوری غلیظ باهات همدردی میکنن که انگار خودشون ده بار این بار رو به دوش کشیدن و گذاشتن زمین!
واسه همین آدم ترجیح میده دردش رو واسهی خودش نگه داره. برای چی باید با بقیه در میون بذارم وقتی میدونم یا خودم نمیتونم موضوع رو درست انتقال بدم یا شنونده نمیتونه عمق فاجعه رو درک کنه؟ بعدش هم این دوره زمونه اینقدر همه مشکل دارن که به هر کی هم بگی نهایت لطفی که بکنه یک دقیقه همدردی و سکوته، بعدش باید بره به درد خودش رسیدگی کنه مگه غیر از اینه؟!
*اما نکتهی مثبت ماجرا اینجاست که در نهایت وقتی از همهی آدم بزرگهایی که میشناختی و میدونستی شاید بتونن کمکت کنن دست شستی، بار ُ بندیلت رو میبندی و میری پیش خودش. اونی که برای آدم رفیقی رفیقتر از خودش و دلسوزی دلسوزتر از خودش وجود نداره. مطمئنترین راه اینه که هر چی میخوای از خودش بخوای.. نوری ازش بخوای که تمام غصهها،شکایتها،جهلها،غفلتها و شک و تریدیدها رو بشوره و ببره. پس نورش رو فقط و فقط از خودش طلب کن نه دیگران. سرگشتگیهات رو برای خودش ببر. یه بار در زدی باز نکرد، دو بار، سه بار.. بلاخره یه در روز باز میکنه، مطمئنم.
پ.ن. ول کنیم اینا رو. یه اجرا از آهنگ Dionysus از گروه کرهای BTS ببینیم؟ [کلیک] اجرای ِ هلوییه! آنکه بیباده کند جان مرا مست کجاست؟ :D (استایل جونگکوک و وی رو کجای دلم بذارم به واقع؟ @_@)
متوجه شدم بعضی دردودل کردنها من رو پشیمون میکنه، بعضیها هم مشکلم رو حل.
اینطور نیست که اون شخص، شخص اشتباهی باشه، انگار این یک امر نسبیه و اون شخص میتونه برای یک نفر دیگه راهنمای خوبی باشه! :)