Naruto

 

_شدت پاچیدگی و انتقال ِ کاریزما از تصویر به مخاطب: 150% ! :))

_ تجربه ثابت کرده در داستان‌ها آدم جذب شخصیتی می‌شود که در دنیای واقعی کمترین هم‌خوانی را با خودش دارد! مثلاً من مطمئن هستم که در واقعیت توان ِ تحمل ِ تیپ شخصیتی ِ ناروتو را ندارم! از تصویر مشخص است که وی دارای چه خصوصیاتی است نه؟ :D
 

_ هنگام شروع حسّ ِ مادربزرگ‌هایی را داشتم که همراه نوه‌هایشان پای برنامه کودک نشسته‌اند! [ احساس سالخوردگی ِ نگارنده مطرح است.] اما هر چقدر داستان جلو‌تر می‌رود بیشتر به این نتیجه می‌رسم که این کش دادن‌های ِ فوتبالیستایی مانند را با پیام‌های زیبای نهفته در داستان و شخصیت‌ها می‌شود سر به سر کرد. حالا فکر می‌کنم که اندکی غرق شدن در دنیایشان می‌تواند مرا از بزرگسالی ِ ملول آوری که دچارش شده‌ام نجات بدهد. پس پیش به سوی ادامه‌ی داستان. :))