شما گُل سر ما و خاک ِ بر سر ِ ما هستید*

 

ببینید چه بلایی سر ِ «مونتی» ِ عزیز ِ دل ما آورده‌اند؛ اون هم وقتی که استاد سر کلاس هست و من دیر می رسم و تا یک ساعت و نیم هیچ گونه اقدامی ممکن نیست! یه بار هم نیست شده بود، بی‌هوا سر بلند کردم دیدم گذاشتنش کنار پرژکتور! بیچاره مونتی.

 

* عنوان نوشت: این جمله رو رئیس دانشکده در وصفمون میگه. "شما قراره وجودتون باعث افتخار ما بشه اما بعضی وقت‌ها کارهایی می‌کنید که وجودتون مایه‌ی سرافکندگی هم میشه." میگه: «من شونزده بار مردم یه بار دیگه هم بمیرم میشه هفده بار! که چی؟! بلند شید خودتون رو جمع و جور کنید!»

+ اینجا.^ ^