گونه ای از مرگ ِ تدریجی.

استفان لِواین، می گوید جهنم، خواستن این است که جایی باشی که اینجا نیست. اینکه از جایی که العان هستی، راضی نباشی و بخواهی که جای دیگری باشی. بودن در همین جایی که هستیم اجتناب ناپذیر است، ولی دائم بی تابی می کنیم که جایی دیگر باشیم، و این بی تابی واژه ای دیگر برای عدم پذیرش است.
به این می گویند زندگی در جهنم : امتناع از دوست داشتن به این دلیل که می خواهید آخر بازی آن چیزی نباشد که هست. خواستن زندگی، متفاوت از چیزی که هست.
به این کار، ترک کردن بدون ترک کردن هم می گویند. مردن قبل از اینکه بمیرید. این، گونه ای از مرگ تدریجی ست. عاشق نمی شوید، چون می ترسید عشق تان به شکست منجر شود، به این ترتیب، قبل از اینکه عشق را تجربه کنید، خودتان را خورد می کنید. آیا نام دیگری هم برای این الگوی رفتاری سراغ دارید؟ بله، وسواس.

زن، غذا و خدا / جنین راس / ترجمه آراز ایلخچویی/ نشر آموت


پ.ن.1 "بودن در جایی که هستیم اجتناب ناپذیر است" عدم رضایت و تقبّل دو موضوع جدا هستند. ناراضی بودن بدون ِ قبول ِ وضعیت ِ موجود باعث ِ تحلیل ِ انرژی می شود. اما قبول ِ وضعیت در واقع یک اقدام هوشمندانه ست. تقبّل یعنی دست برداشتن از دست و پا زدن و آرام گرفتن. بعد از این مرحله مغز به کار می افتد و راه حل  ارائه می دهد و این یعنی توانایی ِ تغییر ِ وضعیت ِ موجود با چاشنی ِ اندکی صبر.

پ.ن.2 خوندن این کتاب رو به افرادی که دست از «فرار کردن» برداشته اند یا حداقل تصمیم ش رو دارند پیشنهاد می کنم بعلاوه کسانی که در رژیم های غذایی هستند.