Kal Ho Na Ho *

...بعد... هر وقت به جاهای سخت می رسم، به جاهای حساس می رسم که یادم از قول و قرار هایی که گذاشته بودم میره و میخوام جا بزنم... اون موقع ها این فیلم رو میبینم.. بارها و بارها می بینم... که دوباره یادم بیوفته زندگی دو روز بیشتر نیست. یادم بیاد قول داده بودم خودم رو دوست داشته باشم.. باور داشته باشم من هستم؛ و غیر از من هم هستن! این دو روز رو شاد باشم..تا می تونم لبخند بزنم ، بلند بلند بخندم و احساسات ِ گرما بخش در اطرافم پخش کنم! امواج مثبت ساتع کنم..
در زندگی یک سری اتفاقات اجتناب ناپذیر هستند.. بخوایم و نخوایم اتفاق میوفتند.. ما چه کار کنیم؟ با این حجمه ی سنگینِ باقیمانده رویِ دل؟ چه کار می تونیم کنیم؟ جز اینکه دو روز بغض کنیم، اشک بریزیم و بعد رهاش کنیم! رها کن... اجتناب ناپذیر های زندگی رو رها کن!! بذار اتفاق بیوفتن! چون اونها بایــــد اتفاق بیوفتند .. شاید برای رشد ِ ما حتی! تو چه کار به این اتفاق ها داری؟ ... سرت رو برگردون و راه ت رو ادامه بده. سرشار از زندگی شو.. با همین حداقل های شکسته و ترک برداشته شروع کن تا به حداکثر های خوب و خوش برسی!

نگاه کن..گوش کن.. خوش باش .. بخند.. زندگی شو!!  زندگی کن...کسی چه می دونه؟ شاید فردایی نباشه که نباشه که نباشه!...

+ این فیلم رو خیلی دوست دارم؛ خیلی خیلی.. آدماش رو دوست دارم.. نوع لباس پوشیدن شون رو .. آهنگاش رو .. دیالوگ هاش رو.. موسیقی متن ش رو ..

زندگی هر لحظه تغییر می کنه
یک لحظه ش سایه ست؛ یک لحظه آفتابی
هر لحظه رو زندگی کن
خوش باش و از زندگی ت لذت ببر
شاید فردایی نباشه..

*عنوان نوشت : شاید فردایی نباشد.. کلیک

پ.ن.1 و البته کسی باید به من بگه درسته دختر جان ممکنه فردایی نباشه .. دللی بر درس نخوندن ِ شما نیست چون امتحان ِ فردا پا برجاست و تو بــــــــــاید بخونی و نمره ی خیلی خوبی بگیری! پس بلند شو ... برام دعا کنید.

پ.ن.2 همون قدر که شب های امتحان رو دوست دارم.. از روز ِ قبل از امتحان متنفرم!! کی میخوام بفهمم روز ِ قبل از امتحان واسه دوره کردن ِ نه  تازه شروع کردن ِ مباحث ِ باقی مانده! :|